Rozdział 11

- Daj pomogę Ci z tą walizką -powiedział Liam widząc jak Blue ciągnie za sobą swój bagaż i zabrał go od niej.
- Dziękuję. - szepnęła spoglądając w jego oczy. Ujrzała w nich coś magicznego, coś czego nie umiała opisać słowami, a nigdy wcześniej nie dostrzegała tego w tych oczach. Pozwoliła się sobie w nich zatopić, zatracić. Straciła kontakt z otaczającą ją rzeczywistością. Hipnotyzowały ją i przenosiły do innej krainy, krainy radości, wiecznego szczęścia. Jej i Jego. Marzyła by zostać tam już na zawsze. Szatyn nie był jej dłużny tak samo zatracał się w jej oczach. Jednak Blue oprzytomniała. Musiała wrócić do raniącej ją rzeczywistości.

 - Zbierajmy się, bo się spóźnię. - szepnęła odrywając od niego wzrok. Bez słowa udali się do jego samochodu, którym ruszyli na lotnisko.
- Nadal nie rozmawiasz z Harrym ? - niepewnie spytała dziewczyna, a on na chwile się zamyślił.

- Możemy teraz o tym nie rozmawiać ? - stwierdził po chwili.
-Dobrze, ale nie możesz tego cały czas ignorować. - powiedziała patrząc jak chłopak w spokoju prowadzi.
- Wiem, ale teraz nie mam ochoty o tym rozmawiać. - znów zapadła cisza, która trwała między nimi do lotniska. Liam zaparkował przed budynkiem.
- Dziękuję za podwiezienie - szepnęła i wyszła z samochodu.
- Chyba nie myślisz że Cię nie odprowadzę. - powiedział chłopak wyciągając z bagażnika jej walizkę.Oboje udali się do środka.
- Jesteś pewna wyjazdu ? – zapytał gdy doszli już do bramek za które prowadziły do sali odlotów.
- Muszę spełniać swoje marzenia- szepnęła. - Do zobaczenia niedługo. - przytuliła go. Trwali chwilę w uścisku swych ciał. Przylegali do siebie i chłonęli wzajemnie swoje zapachy, których nie poczują już przez dłuższy czas. Po chwili przyjaciele oderwali się od siebie, ale Liam utrzymywał swoje ręce nadal na tali Blue patrząc się w jej oczy i po raz kolejny zatracili się w swych spojrzeniach, ale teraz głębiej. Twarze obojga dzieliły zaledwie centymetry, które zaczęły się zmniejszać. Z sekundy na sekundę było ich coraz mniej, aż stykali się nosami co doprowadziło że Blue poczuła ciepłe, wilgotne wargi na swoich. Jego usta łączyły się z jej w pocałunku  tworząc jedność doskonałą. Dziewczyna bez zastanowienie odwzajemniła jego gest i pozwoliła sobie na chwilę zapomnienia. Poczuła te tysiące motyli w brzuchu. Pocałunek był delikatny, spokojny i wzajemny. Chciany przez ich oboje. To było coś pięknego.
- Liam...- szepnęła wracając do rzeczywistości - Nie powinniśmy. - dodała. - Musze iść. - zakończyła i odeszła nim zdążył cokolwiek powiedzieć. Wchodząc po ruchomych schodach zdecydowała się jeszcze na niego spojrzeć. Stał cały czas w tym samy miejscu i przyglądał się jej. Oczy dziewczyny zalały się łzami, ale próbowała je utrzymać żeby nie wypłynęły z nich. Nie mogła już na niego patrzeć. Za dużą ją to kosztowało. 

Wychodząc z budynku lotniska Liama napotkał deszcz. Tysiące pytań nasuwało mu się do głowy, ale jedno przebijało się ponad wszystkie. Dlaczego jej nie zatrzymał? Teraz bądź wcześniej. i Czy ona czuje do niego to samo co on do niej ? Prawdopodobnie nie dowie się już tego. Nie prędko. On potrzebował teraz rozmowy z kimś, ale z kim ? Daniellle o tym nie powie, a Harry jest na niego zły i nie wie gdzie on jest, a nie chciał rozmawiać o tym z chłopakami. Skazał się sam na siebie i wrócił do mieszkania.

****

- Proszę zapiąć pasy przygotowujemy się do lądowania. - na pokładzie samolotu rozległ się głos jednej z ze stewardes i każdy zastosował się do jej polecenia, by po chwili znaleźć się na lotnisku w Dublinie. 

Pasażerowie opuścili samolot i odebrali swoje bagaże. Blue wyszła przed budynek lotniska i  złapała taksówkę która zawiozła ją do nowego mieszkania. Wjechała windą na 2piętro i zapukała. W pomieszczeniu miała czekać na nią właścicielka by przekazać jej klucze i podpisać umowę. W drzwiach po chwili pojawiła się kobieta około pięćdziesiątki. 

 - Panna Smith? - zapytała. 

- Dzień dobry. Tak to jak - uśmiechnęła się dziewczyna, a właścicielka wpuściła ją do środka. Wnętrze mieszkania urządzone było w dość nowoczesnym stylu. Drzwi wejściowe prowadziły prosto do salonu w którym stały dwie czarne sofy, a pomiędzy nimi biały stolik. Za jedną z nich ciągnęły się okna od ziemi do sufitu pod którym wisiała lampa. Pokój połączony był z aneksem kuchennym i jadalnią urządzonymi w podobnych kolorach. Mieszkanie było wyposażone jeszcze w sypialnie i pokój a'la pracownię z biurkiem i kilkoma szafkami.

Sypialnia była w podobnych kolorach co reszta mieszkania. Na środku stało łóżko z szafkami nocnymi po bokach, a na wprost komoda i obok duża szafa.
Blue była zadowolona z wystroju i bez chwili  wahania podpisała umowę i otrzymała klucze, która zostawiła dziewczynę w wynajmowanym teraz przez nią mieszkaniu.  Dwudziestolatka przystąpiła do rozpakowywania się co zajęło jest jakieś dwie godziny. Później chciała wyjść poznać okolicę i zrobić małe zakupy, bo lodówka świeciła pustkami. 

Włożyła słuchawki w uszy i wyszła z mieszkania kierując się na ślepo by znaleźć jakiś sklep. Po kilku minutach drogi jej oczom ukazał się wielki szyld "TESCO". Weszła do marketu chwytając koszyk do którego zapakowała najpotrzebniejsze jej produkty spożywcze i udała się do kasy.

Okolica w jakiej teraz mieszkała wydawała się być bardzo przyjemna. Wracając do domu na jej telefon zaczął wibrować w kieszeni co oznaczało nadchodzące połączenie. Dzwoniła April. 

- Hej kochana. - powiedziała gdy Blue odebrała. 

- Hej. - szepnęła.

- Jak tam nowe miejsce ? - zapytała

- Dobrze. Mieszkanie jest ładnie urządzone, okolica ładna. 

- Dobra, to weź wejdź na skype to pogadamy normalnie. - rozłączyła się. 

Na prośbę przyjaciółki tylko gdy zaszłą do mieszkania uruchomiła laptopa i potrzebny jej program. Kilka sekund później zadzwoniła przyjaciółka. Blue odebrała, ale jak się okazało ona nie był sama. 

- Hejjj!! - Krzyknęli chórem April, Harry, Nikki, Zayn, Chanel, Louis, Claudia i Niall. 

 - Więcej was matka nie miała ? - zapytała zszokowana widząc całą bandę przed na ekranie swojego komputera. 

- Brakuje Liama. – szepnęła Chanel. Do Blue wróciły wspomnienie dzisiejszej sytuacji na lotnisku. Jej oczy zaszkliły się i pozwoliły łzą wypłynąć. 

- Kochanie stało się coś ? – zapytała April. 

- Nie wszystko okej. - otarła łzy i wysłała im pusty uśmiech. - Co tam u was? - zmieniła temat. Przyjaciele nie uwierzyli ze nic się nie stało, ale nie chcieli naciskać na nią bo wiedzieli że to dla niej ciężkie. 

- Tęsknimy za Tobą - krzyknął Niall. 

- Ja za wami też. - szepnęła. Miała cudownych przyjaciół. Nigdy nie marzyła ze może spotkać takich ludzi na swojej drodze, a jednak los się chociaż w tej sprawie do niej uśmiechnął.

- Przylecisz na ślub Liama ? – zapytała Chanel, a April wysłała jej tylko złowrogie spojrzenie.

- Raczej nie. Musze poszukać pracy, nie wiem jak przeciągną się kursy. - powiedziała - nie chcę - dodała ciszej. - nie dam rady. 

- Rozumiem. - szepnęła . 

- Wiecie jestem potwornie zmęczona. Odezwę się kiedy indziej. - szepnęła ziewając Blue. 

- Dobranoc. - powiedzieli Chórem, a ona znów się zaśmiała. 

- Pozdrówcie.. - urwała - albo nie. Dobranoc. - zamknęła laptopa. 

                                                                              ****

Kolejny dzień w Londynie budził się do życia, ale dziś niósł za sobą nowe plotki i zdjęcia na temat jednego z członków One Direction. 

Danielle gdy się obudziła przystąpiła do przygotowania posiłku dla siebie, a przed tym włączyła MTV akurat puszczali program o gwiazdach. Kobieta spokojnie zabrała się za przyrządzanie kanapek, ale jej uszą dobiegł głos prezenterki 

                                                                  REPORTAŻ 

„- Wczorajszego ranka na jednym z lotnisk w Londynie został przyłapany Liam Payne , ale nie ze swoją narzeczoną, a z dziewczyną z która widziano go już kilka razy. Widać że para jest ze sobą dość blisko, gdyż dość ich pożegnanie nie należało do zwyczajnych. - na ekranie pojawiły się zdjęcia z lotniska. - A co na to jego narzeczona Danielle Peazer? A może już była narzeczona ? - puściła retoryczne pytanie prezenterka. - No cóż pozostaje nam czekać. - zakończyła i zostały puszczone jakieś teledyski. „

      

Wkurzona Danielle złapała telefon i wybrała numer Liama, który odebrał po dwóch sygnałach. 

- Czy masz zamiar mi wytłumaczyć dlaczego wszyscy huczą o Tobie i Blue? - krzyknęła zbulwersowana dziewczyna. 

- Nic takiego się nie stało. Odwoziłem ją na lotnisko i przytuliłem, To tyle. Zaraz ucichnie - powiedział spokojnie. 

- Mam nadzieje, ale dziewuszysko niech mi się na oczy nie pokazuje. - rozłączyła się. 

                                                                            ****

- The Secret Garden. - przeczytała Blue znajdując się pod budynkiem kwiaciarni jaką poleciła jej Claudia. Weszła do środka i zapytała o kierowniczkę. Kazano jej zaczekać, a po kilku minutach przyszła do niej kobieta około czterdziestki z miłym wyrazem twarzy. 

- Dzień dobry jestem Blue  Smith- przywitała się z kobieta. - Przyszłam zapytać się o pracę. Claudia Martin poleciła mi to miejsce. 

- Dzień dobry. - uśmiechnęła się kobieta. - Claudia ? O to miło z jej strony. Aktualnie poszukujemy kogoś do pracy. - szepnęła - Wejdźmy do mojego biura. - wskazała jej drogę kobieta i obie się tam udały. Po piętnastominutowej rozmowie wstępnej Blue została przyjęta na okres próbny który miał trwać miesiąc, a zacząć miała od jutra. 

Zadowolona dziewczyna podziękowała i wyszła. Dziś musiała jeszcze załatwić formalności związane z kursami na jakie miała zacząć uczęszczać od poniedziałku. Wszystko udało jej się szybko i resztę dnia miała dla siebie. Zadzwoniła do April i opowiedziała jej o całej sytuacji na lotnisku, a ta natomiast powiedziała że wszyscy teraz gadają o zdjęciach jakie zostały tam zrobione i że Danielle jest wściekła. 

 _______________________________________________________________

Podoba się ? :D

1.Co  myślicie o zajściu na lotnisku do którego zaszło miedzy Liamem a Blue?

2.Jak długo według was Blue zostanie w Irlandii ?

3.Czy Danielle powinna obawiać się zajścia na lotnisku ?